Czy przegraną kampanię wojenną z III Rzeszą we wrześniu 1939 r., która stanowiła przyczynę śmierci prawie 10 mln. Polaków, w tym ponad 90% elit, utratę prawie 40% terytorium i zniszczenie ponad 80% infrastruktury, można usprawiedliwić? Prof. Kornat wywodzi, że nie ma odpowiedzialnych za nieowybrażalne cierpienie narodu spowodowane decyzjami ówczesnych polityków, bo nie ma podstaw do obciążenia nikogo winą. I dalej, że kierownictwo II RP zrobiło wszystko, co było w jego mocy, w sposób odpowiedzialny i trafny, żeby skonfrontować się z Niemcami dla uratowania niepodległości. Nie zgadzam się z taką opinią.

Na początek ważna opinia M. Kornata: „Ale inną kartą, którą skutecznie grała ona aż do ostatecznego zburzenia ładu wersalskiego we wrześniu 1939 r., było niedopuszczenie do tego, by państwo polskie stało się narzędziem potęg cudzoziemskich i zostało zdegradowane do statusu „klientalnego” w stosunkach międzynarodowych”. W odniesieniu do tego stwierdzenia trzeba zauważyć, że każdy kij ma dwa końce. Na drugiej szali był „koszt” tej polityki: straciliśmy 40% terytorium, ok. 10 mln. obywateli, w tym 80-90% elit i ok. 80% infrastruktury.

Ciekawe czy wyborcy doczekają się ogłoszenia skonkretyzowanych programów wyborczych partii opozycyjnych, dotyczących polityki fiskalnej, a zwłaszcza spraw podatkowych?